Je staat, je gaat

Popje, tinkellach
onder dopje
Magnetische schoentjes
Tip, tap, tip, tap
Na een plofje
op de bibs
Hop weer op
Vrij blijvende stapjes

Rol later

Armen leunend
Onmachtig reikend
zoekend naar steun.
Nu wachten wegvalt,
rest slechts rust.

Grijs gruis beperkt
tot schuifelschaats.
Het einde van de gang
waar groeiende schaduw
genadig duwt in de rug.
Om gegaan.

Geïnspireerde observatie van de – al dan niet GevoelsBewust – Bewegende mens.