Vroeger, wanneer iemand overleed, voelde het alsof ik uit mijn lijf wordt weggetrokken. Alsof ik mee wilde. In de yoga die ik al jaren beoefen, was ik het onderscheid tussen botten en spieren gaan voelen. Ik merkte steeds meer dat ik juist op de aarde wil blijven en dat mijn botten daar een belangrijke rol in spelen.

Toen Debora’s nieuwsbrief kwam, waren er meerdere mensen in mijn omgeving abrupt overleden. Ze schreef over aarden en de verbinding met je botten. Dat wekte dus mijn interesse.

Ook had ik fysieke klachten toen ik de eerste keer in de praktijk kwam. Stijfheid in de ochtend, steken in mijn polsen en last van armen en nek. Ik was daarmee bij een fysiotherapeut en een acupuncturist geweest. Dat hielp steeds een beetje.

De opbouw van de sessies GevoelsBewust Bewegen voelde heel fijn. Eerst samen oefeningen doen en daarna een behandeling. Daardoor kon het goed doorstromen. Ik voel de botten nu echt, van buiten naar binnen en van binnen naar buiten. Een extra dimensie is dat. Het voelt als ‘grond geven’.

Het voelt alsof herinneringen van vroeger weer langskomen en nu ook door de botten heen kunnen. De pauze tussen de behandelingen geeft me tijd om dit te laten gebeuren.

Die botten zijn zo super concreet. Mijn bot hoort bij mij. Het is een anker! Bij ontmoetingen merkte ik, ik blijf mezelf.

De uitdrukking ‘Bij jezelf blijven’ heeft een andere betekenis gekregen. Het is niet langer een mentaal idee maar ook een fysieke ervaring geworden.

Als ik nu ’s ochtends bij mezelf check zijn er dagen dat de pijn en stijfheid weg is. Het beweegt losser in het dagelijks leven.

De basisoefeningen doe ik iedere dag, zoals de opbouw van mijn skelet vanaf mijn voeten.

Volgens mij is GevoelsBewust Bewegen heel geschikt voor mensen die last hebben van prikkels, een onrustig hoofd en een anker missen. Ook voor oude mensen is het een mooie ommekeer, bewegen vanuit de botten in plaats van vanuit de spieren.

Een nieuwe manier van bewegen die integreert in de oude manier van bewegen. Zo voelt het voor mij!